Het is een familieding, mijn moeder heeft het en mijn opa had het ook. Zodra iets in je hoofd zit, moet eraan voldaan worden. En nee, ik heb het niet over een verslaving ofzo maar vooral over aankopen of een soort van things to do.
Zo had ik de man eindelijk overgehaald om een muur te verven, dat was een ellenlang project maar hij was om. Volgende dag was de verf met benodigdheden al in huis en het eerste weekend dat ik vrij was moest het gedaan worden. Inclusief primer want de muren zuigen nogal. Dat het afgelopen weekend warm en druk voor ons was en ik niet helemaal in optimus forma is een tweede. Het moet gedaan worden, anders moet het weer 2 weken wachten en dat trek ik echt niet. Dus huppa, die verf zit erop.
Maar zo gaat het altijd, bedenk ik tijdens het douchen en aankleden van de mini dat nieuwe nachthemden wel handig zijn aangezien ze uit de rest is gegroeid en het mooie weer komt eraan. De volgende dag is het in huis. Soms pas de dag erna, dat valt dan ook direct op. Fietsjes, poppen, knuffels, filmpjes, cd’s, met alles is het. Bedenk ik dat het wel handig is, of ik zie het en je kunt erop rekenen dat het dezelfde week er is. Heeft soms ook met de levertijd te maken, jammer genoeg 😉
Ook op de zaak is het een ding, ik pak het wel op, ik regel het wel. Doe ik dat onverhoopt niet omdat ik met andere dingen bezig ben, raken de collega’s enigszins in de war. Ging ik het nou kopen, heb ik het al gekocht maar nog thuis? Wat is het plan?
Aan de ene kant is het wel ernstig, soms, maar meestal vind ik het wel handig. Ik ben dus niet echt van: Wat in het vat zit verzuurt niet. Ik trek dat niet. Lijstjes zijn dus ook mijn ding, anders blijft het maar in mijn hoofd zitten en gaat het me uiteindelijk in m’n slaap lastigvallen. It’s a thing.
Zo erg als mijn opa ben ik trouwens niet. Die had bijvoorbeeld ooit trek in een broodje kroket en kwam vervolgens thuis met een frituurpan, frituurvet en van die grote pakken met frikadellen en kroketten. Dan was hij er de volgende keer maar op voorbereid. Mijn impulsiviteit is wat dat betreft wel minder, een stukje financieel zal het ook zijn. Ik denk dat ik namelijk wel erger zou zijn als ik gewoon een rijke stinkerd was. Soms is het maar goed dat ik dat niet ben want hoeveel spullen kan iemand hebben?! De man remt me ook wel met zijn immense nuchterheid, thank GOD for him zeg maar.
In onze familie is het dus een uitdrukking en eigenlijk weet ik niet eens of het gewoon weer zo’n uitdrukking is van ons, waarschijnlijk verzonnen door opa of dat het echt een Hollandse uitdrukking is. “Wat je in de kop hebt, heb je niet in de kont zitten.”
Het gaat dus niet alleen om impulsaankopen maar ook om dingen die er gedaan moeten worden, ik kan me er eindeloos aan storen als iets dan een maand blijft liggen of niet gedaan word. Zo is de trap me een doorn in het oog, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit want het drijft me (nog) niet tot het uiterste. Het is ook 1 van de laatste dingen die we nog in huis moeten doen. Het laatste restje zeg maar. Het komt wel, hoop ik. Het is wachten op de laatste aanval van: Het moet nu, nu dit weekend.
Ach, het scheelt wel. Ik denk dat we dankzij mijn onrust een stuk sneller door het huis zijn gegaan dan we anders waren gegaan. Die pinpas rookt soms nog na van mijn plannen maar dat komt ook wel weer goed 🙂
- Afscheid Kimberly - 5 september 2016
- DigiMama; De week van Kimberly - 25 juli 2016
- Mama’s (on-) zekerheid - 22 juli 2016